Vonkey (1995) kwam samen met haar zusje Donky in de opvang. De eigenaren konden niet meer voor de ezels zorgen. Stille ezels en niet erg gezond, dachten wij. De dierenarts bevestigde onze vermoedens; Donky was erg ziek en overleed niet lang na haar komst in Zeist. Dit verlies was zwaar voor Vonkey.
Maar toen ze Tula en haar zoon Mannis de opvang in zag komen, voelde ze direct een klik… Vonkey trok jaren met Tula en Mannis op. Vonkey, Tula en Mannis noemen we: ‘de familie de Bruin’. Ze waren altijd in elkaars buurt en deelden ’s nachts een stal.
Vonkey was een lieve, onopvallende ezel die erg kon genieten van een zachte aanraking. Ze had weinig energie en was echt een zorgenkindje. In 2017 moesten we haar laten gaan.