Greetje kwam in 2007 bij De Ezelsociëteit. Ze kwam vanuit België met veel te lange hoeven. Haar eigenaar voerde aan dat ze een moerasezel was en daarom zulke lange hoeven had, anders zonk ze weg in het weiland. Haar pezen waren door de lange hoeven helemaal uitgerekt en dit bleef de rest van haar leven een probleem. De laatste jaren had ze dan ook steeds speciaal beslag nodig. We hoorden Greetje altijd aankomen op haar speciale ijzertjes. Die klik klak hoorden we al van verre. De laatste maand werden die vervangen door zachte imprints, toen hoorden we Greetje niet meer. Misschien om er alvast aan te wennen dat ze er niet meer zou zijn? Greetje had ook een bijzonder staartje dat helemaal slap hing, maar wat met acupunctuur een stuk verbeterde. Dat was mooi om mee te maken. Greetje had een bijzondere band met een van onze vrijwilligers genaamd Willeke en in haar armen is ze ingeslapen.