Dinsdag 24 maart, hebben wij onze lieve MAUD, 22 jaar oud, moeten laten inslapen. De pijn in haar voeten was niet meer te verzachten door de medicatie. Het was tijd om afscheid te nemen van Maud. Die lieve Maud met haar prachtige grote oren, haar lieve blik, haar geduldige, zachtaardige karakter en haar nimmer aflatende zorg voor haar ezelvriendin Janneke. Maar ook een krachtige ezel. Voor zij bij de soos kwam had zij in haar jonge leven heel veel meegemaakt. Gered van de slacht, haar pasgeboren veulen verloren door verdrinking, veel ernstige blessures. Met dit vreselijke verleden kwam ze lang geleden, op 29 juni 2005, aan bij de soos in Zeist. We gaven haar de kans om nog een fijne tijd te leven in een beschermde omgeving. En zo goed te maken, wat haar daarvoor was aangedaan.
Heel langzaam kwam ze tot zichzelf en liet ze zien dat ze levenslustig was en van knuffelen hield.
Toen zij in 2016 koliek kreeg en wij voor de keus stonden haar te laten opereren of niet, hebben haar nog één kans gegeven. En ja hoor, we kregen een Maud terug die verlost was van een akelig gezwel uit haar buik en wonderwel opknapte en er nog vier prachtige, tevreden jaren bij kreeg. Maud is alle jaren door heel veel vrijwilligers met liefde verzorgd. Lange tijd in Bunnik door Bea en de vrijwilligers daar, het laatste jaar door haar verzorgers in Zeist. We zullen deze geliefde mooie ezel missen. Op Janneke, die nu haar vriendin kwijt is, wordt door ons goed gelet. Maar deze slimme ezelin zal zeker begrepen hebben dat het Maud’s tijd was. Het komt goed met Janneke. (Op de foto ziet u links Janneke en rechts Maud)