Coco (1993) is een mooie, grijze dame. Ze woont al zo’n 11 jaar in de opvang in Zeist. Ooit stond ze samen met 45 lotgenoten in een advertentie in een landelijke ochtendkrant. Een dierenvriend ging kijken en hij zag een buitenlands uitziende club ezels op een weiland. Waaronder een heel lusteloze ezel met een doorgezakte rug en slof hoeven. Het was duidelijk dat deze af- en uitgewerkte ezel terug zou moeten naar Italië, als niemand haar kocht. De dierenvriend deed dat wel en bracht Coco naar De Ezelsociëteit. Vermoedelijk is zij als niet-volgroeide ezel al veel te zwaar belast geweest op haar rug. En door een slecht functionerende lever, is ze wat traag. Na jarenlang bijkomen van haar verleden en groeien onder de aandacht van haar vaste vrijwilliger, bloeide Coco op en is ze nu duidelijk in beeld. Je kunt haar meestal vinden op haar vaste plek bij het hek, links in de hoek.