Maxima in 2010 bij De Ezelsociëteit. Ze was een moeilijk te doorgronden ezeltje dat altijd een beetje in zichzelf gekeerd was en niet echt aansluiting vond bij de andere ezels. Ook at ze niet heel erg goed, altijd maar kleine beetjes en nooit echt lekker door. We zetten haar veel verschillende dingen voor: berkenblad, hooi, alpine, seniores priores, wortel, appels enzovoort. Ze kwam gelukkig uiteindelijk wel wat aan, maar helemaal top werd het nooit. Wel hield ze erg van de zon en daar stond ze dan ook graag in. Heel veel mensen waren gek op haar.