Hans was 15 jaar toen hij in een Limburgs opvangcentrum kwam. Een goed verzorgd muildier, die in in circus had gewerkt. Omdat hij slecht ging zien, moest hij weg uit het circus. Gelukkige jaren volgden tot het opvangcentrum ophield te bestaan.
Rudi, de eigenaar, bracht Hans persoonlijk naar De Ezelsocieteit in 2000. Hans zijn moeder was een Shetlander en zijn vader een grijze ezelhengst. Muildieren lijken altijd het meest op hun moeder. In de Ezelopvang maakten we voor het eerst het karakter van een muildier mee. Levenslustig, werklustig, altijd in voor een geintje. Dat werd moeilijk gevonden door de meest oudere ezels die bij ons wonen. Soms viel er een oudje van schrik om als Hans ineens de hoek om kwam galopperen!
Hans het muil gaat naar Hans de hoefsmid.
Ook hier heeft ons muildier gelukkige jaren gehad met veel vrijheid en goede verzorging. Toen kwam Nadia in ons leven, die zich ontpopte als een muildierdeskundige. Zij werd de pleegmoeder van Hans, samen met muildier Jozef. Want hoe anders in zijn gedrag is een muildier!
“een paard geef je een bevel, aan een ezel vraag je iets en met een muildier moet je onderhandelen, iedere dag”.
Dat kan Nadia als geen ander. Hans heeft een geweldig leven gehad bij Nadia, vol met liefdevolle zorg, zeker in de laatste jaren dat hij bijna blind was.
Naast Jozef waren er 2 muildiermerries bijgekomen: Mina en Muli. Hans was en bleef met stip nummer 1 bij Nadia.
Waarom was Hans bijzonder? Dit muildier was van veulen af aan dagelijks in liefdevolle mensenhanden geweest.
Daarom makkelijker in de omgang dan menig ander muildier, die dat geluk niet heeft.
Op 30 maart 2016 is Hans ingeslapen, zijn lijf was van alle kanten op.
Op de ‘eeuwige grazige weiden’ kan Hans nu weer volop galopperen en grazen, wat hij altijd graag deed.