Het werd de laatste tijd regelmatig gezegd: Trijntje is een ezel van de dag. Toch krabbelde ze steeds weer op. Een oogoperatie maakte verschil. Dagelijkse pijnstilling voor haar chronisch ontstoken hoeven en een warmtelamp op haar pijnlijke nek ook. Maar vorige week deed haar rechter-voorhoef zoveel pijn, dat ze er niet meer op kon staan. Er werd nog een extra behandeling ingezet, maar die hielp niet. We hebben helaas fscheid moeten nemen van onze prachtige, dappere Trijntje (21).
Trijntje was getraumatiseerd toen ze in 2012 in de opvang kwam. Ze verdroeg geen nabijheid. Ze beet en schopte om zich heen en kwam hard en boos over. Maar ze was juist heel gevoelig en had slechte ervaringen met mensen. Langzaam groeide er wat vertrouwen. Contact met mensen mocht nu op haar manier en haar tijd. Ze liet enkelen dichtbij komen en bouwde daar een band mee op. Waarschijnlijk had ze goede associaties met rokers, want die vertrouwde ze het meest.
Een van de laatste dagen voor Trijntjes overlijden, hield vrijwilligster Maaike haar gezelschap. Zij hadden een bijzondere band en Trijntje luisterde graag naar haar fluitmuziek.
Het voelt leeg zonder Trijntje. Ze heeft veel indruk gemaakt, eerst door haar felheid, maar uiteindelijk vooral door haar groei en hoe ze durfde te genieten.
Hartelijke ezelgroet van Emmy