Shrek (2001-2020) kwam met zijn broer van Charlie uit België. Shrek had zoveel voortdurende lichamelijke klachten, dat zijn vorige eigenaresse niet meer wist hoe ze hem nog kon helpen. Denk aan: wonden, graatmager, aldoor verhoging, korrelachtige oren, veel korstjes op zijn vacht. En niet duidelijk waar dit alles door werd veroorzaakt.
Bij De Ezelsociëteit bleek dat Shrek een ongeneeslijke auto-immuunziekte had. Hij werd daarvoor behandeld met medicijnen en werd scherp in de gaten gehouden om de verzorging aan te passen zo gauw ergens last van kreeg. Zo heeft Shrek het nog aardig wat jaartjes volgehouden, tot zijn ziekte de strijd won.
Shrek was een enorme knuffelkont; het liefst zou hij op schoot kruipen. Soms maakte hij ons het werken onmogelijk door telkens tussen kruiwagen en vrijwilliger te gaan staan… Pas na een flinke kroelsessie mocht het werk dan weer worden hervat. Hij balkte met een “rollende rrrr” die van veraf viel te herkennen.