Onze bijzondere Janneke (21) is de ezel die het langst bij de stichting hoort. Vrij snel na haar komst, kwam ook Maud in de opvang. Die was er slecht aan toe, dat is nu 18 jaar geleden.
Krachtige Maud krabbelde op en kreeg weer plezier en vertrouwen in het leven. Hier speelde Janneke een grote rol in.
Janneke was als veulen haar moeder verloren. En Maud was in de rouw om haar eigen verdronken veulen. Janneke en Maud vonden elkaar en zorgden trouw voor elkaar. Omdat Janneke door haar verleden fel uit de hoek kan komen naar bezoek, moet ze soms afgezonderd staan. Maud stond daar dan bij, en dat vonden ze allebei vanzelfsprekend. Je hoefde maar één van de twee mee te nemen en dan kreeg je de ander er vanzelf bij.
Maud bleef wel last van haar gezondheid houden. Haar slechte hoeven deden pijn en ze kreeg dagelijks medicijnen. Laatst ging het ineens snel achteruit, ze kon bijna niet meer op haar benen staan. Er werd besloten om haar uit haar lijden te verlossen. Heel verdrietig, vooral voor Janneke.