Menno (2005) is helemaal tevreden met zijn nieuwe leven in Zeist. We hebben hem zien veranderen van een zieke, eenzame hengst in een gelukkige, actieve ruin.
Kort na aankomst in Zeist was zijn ongeloof nog groot; soortgenoten, aardige mensen, lekker hooi! Dat is ongelofelijk!
Gaandeweg leek hij te beseffen dat dit geluk hem niet tijdelijk, maar permanent ten deel was gevallen.
Met de kudderegels en de rangorde is het soms nog worstelen. Als ezel alleen hoefde hij nergens rekening mee te houden, maar nu kijken er op zijn minst 23 soortgenoten mee.
Menno ziet gelukkig vooral de voordelen van deze kudde: speelkameraadjes in overvloed.
Wanneer een merrie hengstig is dan is Menno er als eerste bij! Als fitte ruin – en recent gecastreerd – wil hij de merriedames dan wel eens het hof maken. De dames ervaren dit als ‘hinderlijk volgen’. Tot grote ergernis van de betreffende merrie en haar vriendinnen.
Menno moet dan even ‘afkoelen’ in een box, waar hij ongeduldig zijn tijd uitzit. Met een dikke glimlach draaft hij echter even later weer rond.